Page 2 - EY-VG_Haziran_2020_v3

Vergide Gündem
Abdulkadir Kahraman

Hangi yıl için e-fatura yok diye kâğıt
faturaya ceza olmaz?

Dijitalleşen vergi idareleri

Vergi idarelerinin dijitalleşmesi, birçok ülkede 2000’li yıllarda başladı. Fakat son yıllarda
ivmelendi. Vergi idarelerinin dijital uygulamalardan biri de “e-fatura”dır.

Türkiye’de 2010 yılında başlayan uygulama kapsamında 2014 sonu itibarıyla “19.375”,
2018 sonu itibarıyla “88.837” mükellef bulunmaktaydı. Gelir İdaresi Başkanlığının
Temmuz 2019 tarihli “2019 Kurumsal Mali Durum ve Beklentiler Raporu” verisine
göre e-fatura uygulamasında “105.482” mükellef bulunmaktadır. Kamu e-fatura
uygulamasıyla yaklaşık 1.500 kamu kurumu da kapsama dahil edilerek e-fatura
alabilmeleri sağlanmıştır.

Diğer taraftan, Gelir İdaresi Başkanlığı verilerine göre “faal mükellef” sayısı (gayrimenkul
sermaye iradı, basit usulde vergilendirilen gelir vergisi faal mükellef sayısı hariç)
aşağıdaki gibidir:

Nisan 2020 Faal Mükellef
Gelir Vergisi Mükellefi 1.989.363

Kurumlar Vergisi Mükellefi 867.626
Toplam 2.856.989
Yukarıdaki tablo verilerine göre e-fatura kullanan gelir ve kurumlar vergisi mükelleflerin
toplam mükellef sayısına oranı %3,69’dur. Bu nedenle, e-uygulamaların kapsamı
1.1.2020 itibarıyla genişletilerek kapsama yeni mükellef grupları dahil edilmiştir.

Danıştay: Kâğıt fatura varsa özel usulsüzlük kesilmez!

Dava konusu olay 2014 yılında e-fatura olarak düzenlenmesi gereken bir faturanın
basılı kâğıt olarak düzenlenmesi nedeniyle, mükellef şirkete Vergi Usul Kanunu’nun
353/1’inci madde hükmüne göre kesilen özel usulsüzlük cezasının terkini için Denizli
Vergi Mahkemesi’nde açılan davada tek hâkim tarafından verilen 31.1.2017 tarih ve
E:2016/629, K:2017/81 sayılı karar ile ilgilidir.

Denizli Vergi Mahkemesi’nin ret kararının hukuka aykırı olduğu iddiası ile Danıştay
Başsavcılığı’nın kanun yararına temyiz talebi üzerine; Danıştay 9’uncu Dairesi temyiz
talebini E:2017/3886, K: 2019/7414 sayılı Kararı ile sonuçlandırmış ve bozma kararı,
13.5.2020 tarihli Resmî Gazete ile yayımlanmıştır. Kararda, ticari faaliyetin gerekleri
içerisinde satıcı ve alıcı arasındaki alım satım ilişkisinin ispat aracı olan fatura, işleme
taraf olan alıcı ve satıcı açısından gider ve gelirin kayda geçirilmesinin asli unsuru olduğu
kabul edilmiş; fatura ile ilgili düzenlemelerin yer aldığı Vergi Usul Kanunu’nun 229 ila
232’inci maddelerinde kâğıt fatura ve e-fatura ayrımı olmadığını, 397 sıra numaralı
Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği’nde e-faturanın kağıt fatura ile aynı hukuki sonuçları
doğuracağı ifadelerine yer verilmiştir.

2 Haziran 2020